You are my luck, you are my duck

Hallo lieve allemaal!

Allereerste wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden. Het is al weer veel te lang geleden dat ik een blog heb geschreven. We waren zo druk met ons project en het schrijven van ons verslag dat ik er geen tijd voor had. En om eerlijk te zijn, had ik in die tijd ook weinig spannends beleeft. Helaas zijn Lynn en ik hier niet alleen maar om leuke dingen te doen. Er moet ook gewerkt worden. Vorige week hebben wij ons concept versie ingeleverd en hadden we meer tijd voor leuke dingen!

Zo zijn we weer een keertje naar Bhaktapur geweest. We waren er al een keertje geweest, maar we vonden het er zo mooi dat we er gewoon nog een keer geweest zijn. Op de terugweg naar Patan zaten we ( zoals zo vaak) in een soort discobus. Ze hebben hier altijd super hard de muziek op, bollywood stijl. Ik vind het hilarisch! Zo was er ook een liedje waarin ze zongen ‘you are my luck, you are my duck’ en ‘you are the heaven in the sky’. Ik vind het echt geweldig om naar te luisteren. De busreisjes zijn hier nooit saai. En als je dan ook nog een verkeersagent het verkeer ziet regelen om de maat van de muziek, kan je dag niet meer stuk.

Van het weekend zijn naar Nagarkot geweest. Eén van de mooiste plaatsen waar ik ooit ben geweest. Nagarkot in een klein stadje op meer dan 2000 meter hoogte. Een vriendin van ons kent daar lokale mensen waar we konden overnachten. Weer echt het Nepalse leven meegemaakt. Pramilla is een geweldig vrouw die zich inzet voor de vrouwen in haar dorp om meer zelfstandig te worden. Elke dag komt er een tailer naar het dorp om de vrouwen te leren breien. We werden, zoals altijd in Nepal, hartelijk verwelkomd en konden gelijk aanschuiven voor het eten. Dahl bat of course. Omdat we op meer dan 2000 meter hoogte zaten was het er erg koud! Oplossing? Met 5 personen en een kleine ruimte slapen . De volgende dag gingen we al om 5 uur opstaan om een wandeling te maken naar de uitkijktoren. Uurtje wandelen werd er gezegd. We hadden moeten weten dat het 1 uur Nepalese tijd bedoeld werd. Na zo’n 2,5 uur gewandeld ( lees geklommen) te hebben, kwamen we eindelijk aan bij de uitkijktoren. Soms heb ik het gevoel dat de mensen hier geen besef van tijd hebben. Bastari Bastari zeggen ze ook altijd. ( langzaam). Kunnen wij gestreste, altijd op tijd, Europeanen misschien nog wel wat van leren. Maargoed waar was ik… Oja de uitkijktoren! Omdat we de tijd een beetje verkeerd hadden ingeschat hadden we de zonsopgang gemist, maar wat een uitzeg hadden we daar! In één oogopslag zag ik de Annapurna, de langtang gebergte en de Mount Everest! Geweldig! We hadden zo’n honger gekregen van het lopen dat we lekker pannenkoeken hebben gegeten bij the end of the universe, waar ik dadelijk mee over vertel. Na de overheerlijk pannenkoek zijn we terug gelopen naar pramilla’s house. En daar kregen we….. pannenkoeken! We hadden moeten weten dat we eten kregen. Eten sla je niet af hier in Nepal dus we hebben braaf onze pannenkoek die met liefde gemaakt was opgegeten. Na de pannenkoek….. kregen we soep! Haha, met een hele volle maag gingen we weer op pas voor ons volgende avontuur. We zijn van Nagarkot naar Changu gelopen. Een fantastische route langs de kleine dropjes in de bergen. Onderweg nog geitjes geaaid en gedanst met de lokale bevolking. Na zo’n 3 uur wandelen kwamen we aan in Changu waar we een rondleiding kregen rond de tempel. Na de rondleiding hebben we de bus gepakt terug naar Nagarkot. De tweede nacht hebben Lynn en ik overnacht in hotel The end of the universe. Prachtig uitzicht over de bergen hadden we daar. Gezellig geklets met het personeel over culturele verschillen, maar dat we toch allemaal hetzelfde zijn en lekker geslapen op een normaal matras! Jippie!

De volgende dag zijn we weer terug gegaan naar Patan. Tine, ons lieve huisgenootje vertok de volgende dag naar huis dus we hadden weer een afscheidsfeestje. Weer gezellig samen gekookt en gegeten en daarna gezellig de kroeg in geweest. Het was lang geleden dat we uit waren geweest dus we genoten er met z’n allen van!

En nu is het alweer 23 december! Over een kleine 2 weekjes ga ik alweer naar huis. Deze week staat nog in het teken van ons project. Maandag geven wij een presentatie en daarna is ons project hier in Nepal afgerond. Met kerst gaan we nog gezellig uit eten. En oud&nieuw vieren Lynn en ik in Pokhara. Daar schijnt een straatfestival te zijn, dus dat komt helemaal goed. Om onze geweldige reis af te sluiten gaan we op onze laatste dag een canyan swing doen! Vanaf 160 meter!!!!! In mijn volgende blog zal ik jullie vertellen hoe dat was. ( en of ik het überhaupt gedurfd heb)

Nou, dat was het dan alweer voor deze keer. Ik ga nog even genieten van mijn laatste twee weken in Nepal en jullie horen weer van mij 

Daaaaaaaag!